Czarnuszka siewna lek na wszystko prócz śmierci
Czarnuszka siewna lek na wszystko prócz śmierci
Czarnuszka siewna Nigella sativa.
Czarnuszka siewna jest rośliną jednoroczną należącą do rodziny jaskrowatych. Potrafi osiągnąć nawet 40 cm wysokości. Jej łodyga jest wzniesiona, lecz słabo rozgałęziona. Liście charakteryzują się nitkowatymi odcinkami i są pierzastosieczne.
Kwiaty pojawiają się od maja do czerwca. Duże piękne kwiatostany są w kolorze białym, niebieskim, różowym lub fioletowym, a ich ścięcie pobudza roślinę do ponownego kwitnienia. 5 cudownych płatków ma zazwyczaj średnicę 3 cm i pokryte są niebieskimi żyłkami. Pojawiają się na szczytach łodygi oraz w jej rozgałęzieniach.
Owoce mają od 5 do 10 mieszków, całkowicie zrośniętych ze sobą, pokryte są brodawkami i gruczołami.
Te maleńkie czarne uzdrowicielki poprzecznie zmarszczone, kanciaste, czarne, mają silny aromatyczny zapach i ostry, korzenny smak.
Roślina zawiera do 40% tłuszczu, do 1,5% olejków eterycznych, saponinę – melantynę (jest silnie trującą dla ryb, w dużych ilościach może być szkodliwą również dla organizmów stałocieplnych), garbniki, gorycz – nigellinę i alkaloid – damasceinę. Ponadto zawiera cały komplet witamin A, E, witaminy z grupy B oraz minerały jak selen, cynk, magnez, żelazo, wapń, sód i potas.
Czarnuszka siewna jest miododajna.
Wszelkie surowce pozyskujemy z upraw.
W zielarstwie wykorzystywane są nasiona Semen Nigellae sativae.
Czarnuszka siewna była rośliną leczniczą już w czasach starożytnych. Wykorzystywano ją w starożytnej Asyrii. Biblia również ma wzmianki na temat tej rośliny. Dioskurides, grecki lekarz i botanik, opisał jej lecznicze właściwości w „De Materia Medica”, gdzie opisane są wszelkie gatunki leczniczych roślin. Średniowieczni mnisi zakochali się w jej właściwościach i zaczęli hodowlę we własnych ogrodach przyklasztornych. Tutenchamon w swoim grobie miał pozostawione dwa dzbany z nasionami czarnuszki siewnej. Król Ludwik Poboży, również cenił sobie tę roślinę i dlatego zdobiła ona jego ogrody oraz witała na jego stole. Była nazywana czarnym kminem lub czarną kolendrą. W Polsce cieszyła się popularnością wśród biedniejszych ludzi, gdyż stanowiła szczyptę drogich przypraw ze wschodu. Bogate Egipcjanki z kolei, wykorzystywały ten naturalny cud natury do poprawy niedoskonałości urody.
Pochodzi z Iraku i Turcji, ale rozprzestrzeniła się na Europę Południową i rośnie dziko w basenie Morza Śródziemnego. Dzięki jej super właściwościom zaczęto ją uprawiać w wielu krajach, również w Polsce.
Uprawa:
Wymaga słonecznego stanowiska i żyznej, stale wilgotnej gleby, o sporych ilościach wapnia.
Uprawia się ją z nasion, należy je wysiać bezpośrednio do gruntu na początku kwietnia, na głębokość 1-1,5 cm. Rozstaw rzędów powinien mieć 40 cm. Pierwsze wschody pojawiają się po około 14 dniach.
Młode siewki bardzo wolno rosną, zatem cierpliwie i starannie ją plewimy. Nie lubi przesadzania. Gdy będziesz uprawiać ją w ogrodzie, rozsadzi się przez samosiew.
Zbiór i suszenie:
Nasiona czarnuszki siewnej nadają się do zbioru w połowie sierpnia i na początku września, po przekwitnięciu kwiatów, kiedy torebki nasienne rośliny nabierają brunatnej barwy, a łodygi zaczynają żółknąć. Wyrywamy całe łodygi czarnuszki. Najlepiej wykonywać to w pochmurny dzień, gdy rosa pokrywa jeszcze roślinę.
Łodygi rośliny zwiąż w snopki, umieść w suchym i słonecznym miejscu, a po około 4 dniach powinny być już całkiem suche. Następnie odetnij lub oderwij torebki nasienne czarnuszki i wysyp nasiona. Ponownie należy je przesuszyć, by nam nie spleśniały. Pamiętaj, wszystkie nasiona muszą mieć jednolity czarny kolor.
Przechowywanie:
Nasiona przechowujemy w szczelnych, suchych i ciemnych opakowaniach.
Działanie:
Nasiona czarnuszki mają właściwości żółciopędne, moczopędne, wiatropędne, przeciwbakteryjne, przeciwbólowe, przeciwrobacze, przeciwzapalne, grzybobójcze, rozkurczające na mięśnie gładkie, wzmagają wydzielanie mleka, poprawiają trawienie, regulują miesiączkę, obniżają poziom cukru i wzmacniają odporność. Tak jak mówiono, leczy wszystko z wyjątkiem śmierci.
Zastosowanie:
W medycynie wykorzystuje się ją wewnętrznie oraz zewnętrznie. Napary podawane są w chorobach wątroby, przy kamicy żółciowej, nieżycie krtani, nosa i oskrzeli. Zwalcza pasożyty oraz stany nieżytowe przewodu pokarmowego. Poprawia naszą odporność, przez co system immunologiczny lepiej pracuje. Czarnuszka wykorzystywana jest podczas leczenia alergii i stanów astmatycznych, ze względu na jej moc antyhistaminową. Oczyszcza wątrobę i nerki. A co najważniejsze ma zdolność zabijania nowo powstałych komórek rakowych w organizmie.
Zewnętrznie wykorzystuje się napary przy grzybicach skóry, nieżycie krtani oraz przy atopowym zapaleniu skóry.
W kosmetyce:
Nasiona, a raczej olejek z nich wytwarzany, używany jest do produkcji perfum. Naparami przemywa się skórę.
W kuchni:
Wykorzystuje się ją jako przyprawę – w postaci zmielonej. Fantastycznie spisuje się jako dodatek do zup, warzyw i sałatek, a także do bigosu, sera, czy wina. Podkreśla idealnie smak chleba. Wszystkim potrawom nada specyficzny, korzenny aromat i smak. Tłuste, mięsne potrawy dzięki niej, będą mniejszym obciążeniem dla naszej wątroby. Swym smakiem potrafi zastąpić pieprz. Nasiona można dodawać są do wszelkich zapraw, by warzywa były jędrniejsze oraz dłużej trwałe. Olej z nasion czarnuszki wykorzystywany jest do produkcji likierów. Z czarnuszki wytwarzany jest również miód, nalewki, oraz napary.
W ogrodzie:
Czarnuszka siewna jest piękną ozdobą przydomowego ogródka przez dłuższy czas, gdy zostanie wykorzystany siew cykliczny, może pięknie kwitnąć przez całe lato.
UWAGA !!!
Jeśli starasz się o dziecko nie używaj tej rośliny. Ma delikatne działanie antykoncepcyjne.
